W języku potocznym nie ma różnicy jak słyszymy psycholog, w praktyce jednak różnice są spore. I tak:

Psycholog – to osoba która ukończyła studia psychologiczne. Po takich studiach to co mamy to OGROMNA wiedza psychologiczna, ale można rzec wszystkiego po trochu. Osoby po psychologii wybierają różne zawody, można zostać dziennikarzem, doradzą w firmach, jak i też wybrać jakikolwiek inny zawód pomocowy, gdzie wiedza o mechanizmach funkcjonowania umysłu człowieka jest bardzo przydatna. Można też prowadzić gabinet pomocy psychologicznej (to trochę coś innego jak psychoterapia pomoc psychologiczna to takie doradztwo psychologiczne, również bardzo przydatne), przeprowadzać badania psychologiczne itp.

Psychiatra – to po prostu lekarz, zajmujący się bardziej poważnymi chorobami psychicznymi. Jeśli komuś dolegliwości psychiczne przeszkadzają w normalnym funkcjonowaniu na tyle, że blokują wykonywanie codziennych czynności, może być potrzebna pomoc psychiatry. Leki czasem działają na objawy, czasem działają na tyle że potrafimy się po nich pozbierać, czasem są po prostu potrzebne. Trzeba jednak pamiętać że leki nie zadziałają na poziomie mentalnych przekonań i coś co doprowadziło np. do ciężkiej depresji po zażyciu leków nie zniknie (wyjątkiem są niekiedy uszkodzenia organiczne w mózgu, kiedy leki mogą zniwelować przyczynę jeśli jest organiczna). Leczenie psychiatryczne najczęściej połączone jest z leczeniem psychoterapeutycznym.

Psychoterapeuta – to w końcu ta właściwa osoba od prowadzenia terapii psychoterapeutycznej. Szkoły psychoterapii najczęściej przyjmują do kształcenia osoby, które znają podstawy psychologii tj. lekarzy, psychologów, socjologów… zapewne znajdą się wyjątki, w każdym razie chodzi o to by osoba oprócz chęci do wykonywania zawodu miała jakieś przygotowanie, jakąś wiedzę w zawodzie pomocowym. W szkole psychoterapii terapeuta uczy się zawodu, uczy się pracy w wybranym nurcie. W niektórych nurtach wymagana/zalecana jest także psychoterapia własna jako część szkolenia, która bardzo pomaga później w pracy z pacjentami. Praca psychoterapeuty jest bardzo odpowiedzialna, w końcu pracuje się nad czyimś życiem (czy może być bardziej odpowiedzialnego?). Psychoterapia własna psychoterapeuty pomaga w lepszym zrozumieniu/oddzieleniu swoich wątków od wątków które wprowadza pacjent. No ale jak wspomniałem wszystko tu zależy od nurtu – paradygmatu w jakim psychoterapeuta się kształci.