Czy Pracuje Pan/Pani w jednym nurcie psychoterapii jakim? Czy łaczy Pan/Pani metody pacy? Jakie?
Tak, w swojej pracy skupiam się na jednym podejściu jakim jest nurt psychodynamiczny. Nie łączę ze sobą żadnych innych metod i podejść w psychoterapii. Uważam, że podejście psychodynamiczne jest odpowiednim i wystarczającym narzędziem do pracy z różnorakimi trudnościami natury psychicznej. Co jest też potwierdzone przez liczne badania naukowe.
Dlaczego Pan/Pani zdecydował/a się wybrać taki, a nie inny nurt, taką metodę pracy?
Podejście psychodynamiczne zakłada bezpośredni kontakt z pacjentem, z jego uczuciami i emocjami, które pojawiają się spontanicznie w trakcie sesji. Ważne są też uczucia i emocje jakie pacjent przeżywa w stosunku do terapeuty, które nie są wywoływane sztucznie przez różnego rodzaju „zadania” czy „techniki”. Właśnie ta bezpośredniość i szczerość w kontakcie z pacjentem kierowała mną podczas wyboru tego podejścia.
Co Panią/Pana najbardziej zainspirowało w historii rozwoju tego nurtu?
Na pewno jest to założenie o istnieniu nieświadomości. Oznacza to, że większość z naszych procesów psychicznych przebiega poza naszą świadomością i kontrolą. Brak świadomości tych uczuć i emocji często wpływa na powstawanie objawów (złego samopoczucia, zawrotów głowy, napadów lękowych itp.). W trakcie terapii możemy na nowo dotrzeć do tych skrzętnie skrywanych odczuć co może sprzyjać powrotowi do zdrowia.
Czy dużo się trzeba szkolić, aby móc zostać takim psychoterapeutą jak Pani/Pan?
Trzeba ukończyć studia wyższe oraz rozpocząć naukę w szkole psychoterapii. Szkolenie w podejściu psychodynamicznym trwa cztery lata. Prowadzone jest przez wyspecjalizowaną w tym celu szkołę. W moim przypadku było to Krakowskie Centrum Psychoterapii Psychodynamicznej, które jako pierwsze w Polsce zaczęło zajmować się teorią psychodynamiczną i kształcić w tym kierunku przyszłych terapeutów. W trakcie szkolenia trzeba uczestniczyć w zajęciach teoretycznych oraz odbywać starz jako psychoterapeuta i swoją pracę regularnie superwizować. Takie przygotowanie daje możliwość i niezbędne przygotowanie do rozpoczęcia pracy jako psychoterapeuta.
Gdyby miała Pani/Pan 5 minut na prezentacje na wydziale psychologii jak zainspirowała by Pani/Pan młodszych kolegów po fachu do wybrania drogi kształcenia się w tym nurcie psychoterapii?
Myślę, że o tym czy zostać psychoterapeutą i w jakim nurcie każdy musi odpowiedzieć sobie sam. To czy ktoś zostaje psychoterapeutą zależy bardziej od indywidualnych cech osobowości niż od zachęty z czyjejś strony.
Jakim pacjentom najczęściej Pani/Pan pomaga w swoim gabinecie, z jakimi problemami się zgłaszają?
Najczęściej zgłaszają się osoby mające trudności w relacji z innymi (nieśmiałość, impulsywność, agresja, brak spontaniczności, brak stabilności w bliskich związkach, samotność itp.). Często zdarzają się też tzw. zaburzenia lękowe (lęk przed wychodzeniem z domu, kontaktem z innymi itp.), depresja czy napady paniki objawiające się uciskami w klatce piersiowej, dusznością, uczuciami omdlenia. Podłożem tych problemów są zazwyczaj zaburzenia w obszarze osobowości, które najlepiej leczy się za pomocą psychoterapii.
—
Na pytania odpowiadał Damian Bobak
www: Psychoterapia w Katowicach
Dodatkowe artykuły:
http://www.psycholodzy.pl/zabu
http://wiecjestem.us.edu.pl/ja
0 Comments