Psychopatia jest zaburzeniem osobowości charakteryzującym się uporczywym zachowaniem antyspołecznym, osłabioną empatią i wyrzutami sumienia oraz śmiałymi , pozbawionymi zahamowań i samolubnymi cechami. Ludzie z osobowością psychopatyczną ze skłonnościami do manipulowania innymi nieustannie poszukują ofiar, które mogą oszukać lub mieć pod kontrolą. motywy jakie się pod tym kryją mogą być wszelakie, można wśród nich wymienić:

• potrzebę, praktycznie za wszelką cenę, realizacji własnych celów i osobistych korzyści;
• potrzeba zdobycia poczucia władzy i wyższości nad innymi;
• pragnienie i potrzeba bycia dyktatorem;
• zdobycie dominacji nad innymi w celu podniesienia własnego szacunku do samego siebie;
• chęć zabawy, manipulowania ofiarą i czerpania z tego przyjemności;
• nawyk, po nieustannej manipulacji ofiarami;
• chęć ćwiczenia i testowania skuteczności dowolnych technik.

W działaniu takiej osoby można wyróżnić trzy fazy.

Pierwsza faza – ocena

Niektórzy psychopaci są pozbawionymi skrupułów, zachowują się jak agresywni drapieżnicy, którzy oszukają prawie każdego, kogo spotkają. Jednocześnie inni są bardziej cierpliwi, czekając, aż idealna, naiwna ofiara stanie im na drodze. Niektórzy psychopaci lubią rozwiązywać każdy problem, podczas gdy inni żerują tylko na tych, którzy są bezbronni. W każdym przypadku psychopata stale ocenia potencjalną przydatność danej osoby jako źródła pieniędzy, władzy, seksu lub wpływów. W fazie oceny psychopata jest w stanie zidentyfikować słabości potencjalnej ofiary i wykorzystać je do realizacji swojego planu.

Druga faza – manipulacja

Kiedy psychopata zidentyfikuje swoją ofiarę, rozpoczyna się faza manipulacji. Na początku fazy manipulacji psychopata tworzy specjalną maskę przeznaczoną do manipulowania ofiarą. Psychopata będzie kłamał, aby zdobyć zaufanie swojej ofiary. Brak empatii i brak poczucia winy pozwala psychopacie bezkarnie kłamać. Nie widzi znaczenia mówienia prawdy, jeśli nie pomaga to osiągnąć upragnionego celu.

W miarę rozwoju relacji z ofiarą, psychopata dokładnie ocenia jej osobowość. Osobowość ofiary daje psychopacie obraz ocenianych charakteru i cech. Wnikliwy obserwator może wykryć niepewność lub wady, które ofiara chciałaby zminimalizować lub ukryć przed wzrokiem ciekawskich. Jako koneser ludzkich zachowań psychopata zaczyna uważnie testować wewnętrzne opory i potrzeby ofiary, a ostatecznie buduje osobistą relację z ofiarą.

Maska psychopaty – „osobowość”, która wchodzi w interakcję z ofiarą – jest zrobiona z kłamstw starannie utkanych, by zwabić ofiarę. Ta maska, jedna z wielu, została zaprojektowana tak, aby odpowiadała indywidualnym potrzebom psychologicznym i oczekiwaniom ofiary. U ofiary psychopata często powoduje poważną szkodę finansową, fizyczną lub emocjonalną dla jednostki. Zdrowe, prawdziwe relacje budowane są na wzajemnym szacunku i zaufaniu, na wspólnych szczerych myślach i uczuciach. Błędne przekonanie ofiary, że związek psychopatyczny ma którąkolwiek z tych cech, jest powodem sukcesu manipulacji.

Ostatnia faza – rozstanie

Faza rozstania zaczyna się, gdy psychopata uzna, że ​​ofiara nie jest już przydatna. Psychopata opuszcza ją i przechodzi do kolejnej ofiary. W przypadku romantycznych związków psychopata zazwyczaj zabezpiecza relację z kolejnym celem przed opuszczeniem swojej obecnej ofiary. Czasami psychopata ma jednocześnie do czynienia z trzema osobami – pierwsza została niedawno porzucona i zostaje uratowana tylko w przypadku niepowodzenia z dwoma pozostałymi; druga jest obecnie ofiarą i wkrótce ma zostać porzucona; i trzecia, o którą zabiega psychopata, w oczekiwaniu na rozstanie z obecną ofiarą.

 

 

—

---

Artykuł inspirowany książką – Węże w garniturach. Gdy psychopaci idą do pracy, Paul Babiak, Robert D. Hare