Coraz częściej różne środowiska, nawet tradycyjnych lekarzy przyznają że źródeł chorób można się doszukiwać w psychice, wraz z tą tendencją pojawiają się pokusy by w jakiś sposób to zjawisko opisać i poruszać się w nim w ramach uregulowanych zasad. Innymi słowy można obecnie znaleźć w książkach, w internecie jak i w różnych opracowaniach zestawienia przyczyn wraz z chorobami, jakie one mogą wywołać. Lekarze nie wiedząc jak radzić sobie z pacjentami, coraz częściej sięgają po takie opisy próbując pacjentom jakkolwiek minimalnie zdiagnozować problem psychiczny by jakkolwiek pomóc, lub też po prostu widząc taką sytuację wysyłają do psychologa – psychoterapeuty. Jednak w napiętym grafiku nie zawsze jest to łatwe by usiąść na dłuższą chwilę i rzeczywiście zająć się problemem. Zapomnieliśmy,  że lekarz wykonując swój zawód nie jest tylko usługodawcą z kolejnego supermarketu, ale jest też powiernikiem głębokich tajemnic i relacja z nim może stać się relacją terapeutyczną – jednak w dobie wszędobylskiego pośpiechu raczej ciężko zobaczyć powrót do tej sytuacji. Przykłady ‚diagnozy tabelkowej’ chorób rodzących się w psychice: Otyłość – problem z bezpieczeństwem, akceptacją i miłością, otyła osoba rekompensuje sobie głód miłości, głodem żołądka. Problemy z jelitami – silny stres. Nadkwasota i problemy żołądkowe  – osoby pedantyczne i perfekcjonistyczne, które nie umieją wyrażać złości na zewnątrz, dotyczy także osób żyjących w ciągłym strachu, żołądek tych osób jest silnie przekrwiony co przejawia się różnymi zaburzeniami tego organu. Choroby nowotworowe – tłumienie negatywnych emocji, obwinianie siebie, przeżywanie silnego stresu – wszystko to osłabia system immunologiczny i zwiększa podatność ciała na narażenie tego typu chorobą. Choroba wieńcowa -agresja, silna potrzeba dominacji, nadpobudliwość i ogólna niecierpliwość. Łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, wyprysk, zwykły trądzik lub łupież – depresja, chęć oddzielania się od świata, reakcje radzenia sobie z poczuciem odrzucenia. itd. Przykładów i diagnoz można by mnożyć, patrząc ogólnie można dojść do wniosku, że po pierwsze choroby te związane są z silnym stresem, a po drugie z nie radzeniem sobie z różnymi relacjami społecznymi. Diagnoza „tabelkowa” ma zaś swoje dobre i złe strony, z jednej strony daje nam poczucie że jest nadzieja na zdrowie, z drugiej zaś strony stwarza poważne zagrożenie do bagatelizacji problemu czy też w niektórych przypadkach wręcz eskalacji. Nazwanie choroby to nie wszystko! Wyobraźmy sobie sytuację w której osoba mająca problemy ze skórą staje się obiektem leczenia. Dowiadujemy się z tabelki, że osoba ta ma problemy z poczuciem odrzucenia, nazywamy ten problem i próbujemy tez nazwać to tej osobie. Zaczynamy świadomie lub nie obwiniać tę osobę, że sama sobie jest winna, bo skoro wie skąd jest ta łuszczyca, to powinna pozbyć się poczucia odrzucenia to choroba jej przejdzie. To niestety bardzo często się zdarza  mimo że możemy temu zaprzeczać, i twierdzimy że tak nie robimy. Z racji poczucia upływającego czasu również na choroby psychosomatyczne chcielibyśmy mieć szybkie tabletki, stąd często można spotkać takie właśnie podejście. Rozwiązanie, leczenie chorób psychosomatycznych nie jest w diagnozie… Pewna mądra książka mówi nam takie zdanie „Wiedza nadyma miłość zaś buduje„. Nauczyliśmy że leczenie polega na zastosowaniu...