Zastanowię się nad wspólnymi połączeniami pomiędzy psychologią a psychoanalizą, będącą systemem pomiędzy innymi systemami naukowymi: psychologią, biologią oraz socjologią. Rozważę na ile psychoanaliza wpłynęła na kształt współczesnej psychologii i psychoterapii. Chcę w eseju szczególnie skupić się na rozwoju myśli psychoanalitycznej, która inspirowała psychologię do nowego spojrzenia na świat wewnętrzny człowieka. W pracy podejmuję te teorie psychoanalityczne, które myślę, że miały szczególny wpływ na współczesny kształt psychologii. Ze względu na formalne ograniczenia eseju pominę wiele innych, znaczących odkryć psychoanalityków. Psychoanaliza podobnie jak psychologia zajmuje się postrzeganiem człowieka nie tylko jako obiekt, lecz także oddziałuje na jego doświadczanie życia. Człowiek w tych dwóch dziedzinach jest badany za pomocą różnych metod, które ujmują go w kontekście obiektywnym (diagnoza) jak i subiektywnym (praca nad emocjami, wewnętrznym światem). Zarówno psychologia jak i psychoanaliza są dziedzinami łączącymi nauki empiryczne, nauki humanistyczne (w których możliwa jest interpretacja stanu człowieka, wczucie się w jego sytuację oraz zrozumienie motywów nim kierujących). Podczas poszukiwania podobieństw w myśli psychoanalitycznej i psychologicznej cofnę się do początków psychoanalizy, która wpłynęła na rozwój psychologii Zygmunt Freud w swojej teorii rozpoczął rozważania nad seksualnością człowieka. Jego teoria zgodnie z czasem, w którym żył (patriarchat, epoka wiktoriańska jako forma moralności także w innych krajach oprócz Anglii) była fallocentryczna – teoria ,,zazdrości o penisa” zdominowała ówczesny dyskurs, który dziś jest krytykowany jako jednostronny i patriarchalny. Jednak do dziś przetrwał podział Zygmunta Freuda na fazy seksualne: oralną, analną, genitalną. Podział na te okresy w życiu seksualnym człowieka umożliwia organizacje osobowości na tych poziomach i ocenę głębokości zaburzeń, co współcześnie czyni np. Stephen M Johnson w Stylach charakteru, dzieląc teorię osobowości na styl charakteru oralny, analny oraz genitalny. Rozważania nad seksualnością Zygmunta Freuda rozpoczęły trwający do dziś dyskurs nad tożsamością płciową i jej aspektem biologicznym, społecznym oraz szczególnie dziś ważnym aspektem psychicznym (samoświadomość, doświadczanie siebie jako kobiety lub mężczyzny). Istotne także były rozważania Zygmunta Freuda nad problemem życia popędowego człowieka, co przyczyniło się w dalszej kolejności do utworzenia teorii dwóch sił znajdujących się w psychice – popędu śmierci, czyli siły destrukcyjnej i popędu życia, czyli energii odpowiedzialnej za tworzenie. Dziś psychologia rozwija refleksję nad radzeniem sobie z popędem śmierci, zauważając w niej agresję jako często reakcję na frustrację oraz zastanawia się nad rozwojem popędu życia, współcześnie określając jako kreatywność (powstają współczesne formy pomocy, które mają przekształcić to, co uznane za destrukcyjne i negatywne w to co za pozytywne i budujące np. za pomocą technik psychoterapii poznawczo – behawioralnej). Szczególnie przydatny dla rozwoju psychologii był model strukturalny osobowości Zygmunta Freuda, w którym wyróżnił superego, ego, id. Dzięki tej teorii psychologia mogła stać się nauką pogłębioną o refleksję nad nieświadomą i świadomą motywacją człowieka, a co za tym idzie – do rozważań nad człowiekiem włączono sferę jego snów, refleksję nad jego świadomością, pracą pamięci (np. długotrwałej blokowanej przez wyparcie) oraz nad możliwościami poznawczymi (co dziś nadal rozwija m. in. psychologia poznawcza). Refleksja nad składowymi osobowości i ich wzajemnym oddziaływaniem jest dość istotna w tworzeniu współczesnych podziałów w psychologii...